Udany poranek… ptaszki ćwierkają, pani w pełnym makijażu budzi się uśmiechnięta, radosne dzieci przybiegają do łóżka, mąż przynosi jej kawę do łóżka, jedzą wspólnie śniadanie, żona poprawia mężowi krawat, wręcza kanapki i jadą do pracy/ przedszkola/ szkoły. Aaa zdążyła jeszcze zrobić poranny trening i wysuszyć włosy 🙂 Znasz to? … z reklam? 🙂
Wyzwanie, to idealny moment do zmiany życia i pełnej mobilizacji! Lubicie takie motywacyjne zadania? Ja bardzo! Coś mnie wtedy napędza do działania i pomaga zrealizować cel. A cel jest prosty – nauczymy się mówić #mamczasdlasiebie!
Czas dla siebie w teorii wkładam Wam do głowy od kilku lat. Znacie hasło #mamczasdlasiebie! Wiecie już doskonale, że jest nam potrzebny. Rozumiecie, że bez niego nie ma mowy o naładowanej wewnętrznej baterii. Uczymy się też jak go znaleźć.
Często w odpowiedzi na moje posty o czasie dla siebie, o samorozwoju, o relaksie, o odpoczynku piszecie, że to nie jest takie proste jak myślę, bo przecież nie macie z kim zostawić dziecka. I tak się zastanawiam – jak to możliwe? Dlaczego w wielu rodzinach jest tak, że tylko matka sprawuje opiekę nad dzieckiem i faktycznie na nic innego nie może sobie pozwolić? Gdzie w tym wszystkim są partnerzy? Gdzie są ojcowie naszych dzieci? Czy to wina tych facetów? Czy nasza? Czy spotykamy się gdzieś w środku?
